3 Kasım 2011 Perşembe

Cityscale Münih-İstanbul/he is everlasting/cultural hunting

14 Eylül 2011

Sergi, İstanbullu ve Münihli sanatçılar arasında 90’lı yıllardan bu yana sürmekte olan kültür alışverişini canlı tutma amacını taşıyor. “Şehir Ölçeği” sergisi, sanatçıların üç yıl süren işbirliğinin ardından İstanbul’da gerçekleşen ilk etkinlik olacak. Kamusal alan yerleştirmeleri, video seçkileri, sergi sunumları ve panellerin eşlik ettiği etkinlik kapsamında, Münih ile İstanbul’un şehir dokuları, katmanları sanat yapıtları sanatseverlerin yorumuna sunulacak. Küratörlüğünü Almanya’dan Françoise Heitsch, Türkiye’den Deniz Erbaş’ın, danışman küratörlüğünü ise Dr. Cornelia Osswald Hoffmann ile Beral Madra’nın yürüttüğü sergi, 13 Kasım’a dek sürecek. Serginin sanatçıları arasındaGülçin Aksoy, Annegret Bleisteiner, Klaus vom Bruch, Carlotta Brunetti, Deniz Gül, Julia Lohmann, Suat Öğüt, Hülya Özdemir, Susanne Pittroff, Michaela Rotsch, Ferhat Satıcı, Robert Stumpf gibi isimler yer alıyor.






“Şehrin kaldırımlarının, duvarların, şehrin merkezi ve çeperine yayılan tüketim kültürünün işaretleri olan reklam panoları ile diğer işaretlerinin  kokuşmaya yüz tutan yapısı, çöpler, kırık camlar, yapıştırılıp yırtılmış şeçim afişleri, yağmur altında ışıklandırılırken içinden akan pas ve kirle inandırıcılığını yitiren reklam bilboardları onları çağırdığımız bir sinyal gibi şehrin yedi tepesinde yankılanıyor...Tıpkı kurumuş sokak çeşmelerinin içinden akan evrensel transit kültür mirasının kelimeleri gibi sokaklara dökülen bu işaretler. Ruhu hayal kırıklıkları ve umutsuzlukla kurtarıcısını bekleyen şehir sakinlerinde önce şaşkınlık, sonra nefret, ardından hayranlık uyandıran bir biçime bürünüyorlar.“
“The rotting structure of advertising, conveying the insignia of a consumer culture that has spread all over the city center and periphery, dumps, broken glass, election posters that have been pasted and torn, advertising billboards that have lost their believability with the dirt and rust flowing over them while being illuminated with lights under the rain, are echoing over the seven hills of the city like a signal we use to call these visitors…These signs pour into the streets like the words of a global transit cultural heritage flowing through the dried up street fountains. They take on a form in the souls of the city dwellers waiting for a savior in disappointment and despair… a savior that first evokes hate and then infatuation.”

2010 offspace odyssey, Yeni Anıt 































Kültür Avı/Cultural Hunting,Dijital  Fotoğraf Baskısı,Boyutlar : 150cmx112cm, 
Hülya Özdemir ve Ferhat Kamil Satıcı,2011 

 Bu çalışma Almanya’nın bavyera eyaletindeki Münih/Feldafing’de bulunan Villa Waldberta sanatçı residensinde Cityscale sergisi amacı ile kaldığımız   kırkbir gün esnasında geçirdiğimiz deneyimin bir ürünüdür.

Geyik başı, 1966 yılında  vurulmuş bir geyiğin  av hatırasıdır.

Kıyafetler: Dampler, ismi verilen geleneksel Bavyera kıyafetleridir.
Ayakkabı Hülya Özdemir  tarafından  residens boyunca kullanım amacı ile götürülmüştür.

Sandalye ve Ayna : Münich Kültür Departmanının  malıdır.  Villa Waldberta’da sanatçı residensi kullanım eşyası olarak residens boyunca kaldığımız daire B nin demirbaşıdır.

Mekan: Münih/Feldafing de yer alan Villa Waldberta Daire B.

Bir kültür nesnesi olarak sanatçı ve sanat eserine odaklanan bu çalışma göç,entegrasyon ve kültürel miras kavramlarının  yaşanılan coğrafyalar ve kimliklere etkilerine bir bakış içeriyor.

11 Nisan 2011 Pazartesi

re-de jenerasyon/ Biat et!/ Pay Obeisance!


  Küresel Radyoaktif Kültüre  Karşı, Yerel Direniş Nesnesi 
"Vav'lar kanca, körfez güneşi ise kara bir güneş  olduğunda metafiziğin ütopyası kapitalizmin distopyası na dönüşür."












Yeni Anıt' ın Stencil Sanatçısı Ahmet Yusuf Aygeç ile bir takım performansı olarak kurguladığı çalışması "Biât Et!" Beyoğlu sokaklarında!

Küresel ölçekli firmaların geleneksel olanın bedeninde yeniden varoluşunu  görünür kılmaya çalışan Gerilla Hat, Şehirde yükselen Biât kültürüne , bir alt kültür mirası olarak stensil aracılığı ile bakıyor.   Beyoğlunda yaklaşık 50 noktada uygulanan "biât et"  stensili , reklam imgelerinin bombardımanı ve güç ilişkilerinin erozyonu altındaki kültürün, alt kültüre dönüşümünü duvara kazıyor.

 Re-Dejenerasyon

Rejenerasyon… Bir canlıda gerçekleşen doku kaybı sonrasında, aynı cinsten ve aynı değerden hücrelerin çoğalarak eksilen hücrelerin yerini doldurması. Elbette bu tanımlama şunu da işaret etmekte: Rejeneratif bir süreç, dejeneratif bir sürecin sonucudur. Tıptan bilgisayar yazılımlarına, kentsel dönüşümden ekolojiye ve bilimden teolojiye çok geniş bir yelpazede ele alınan bu konu dahilinde olay şu şekilde gelişir: Önce yapı bir bozulma ve yıpranma dönemine girer, fakat tam bu anda içindeki bazı negatif unsurları bünyesinden atmaya başlar. Eğer bu süreç başarılı olursa “yeni” oluşum dejenere dokunun içerisine yerleşir ve dejenerasyon–rejenerasyon döngüsü sağlanmış olur.


Rejeneratif süreç bu bağlamda sanatta çoklu okumalara açıktır: Sanat tarihi “sınırları ihlal etmenin” tarihiyse eğer; o zaman sürekli ele alınan bir tema ekseninde üretilen çalışmaların, aslında tam da konuyu dejenere ettikleri, bozdukları iddia edilebilir mi? Sanat, bazı imgeleri yozlaştırır mı? Bunun sonucunda o yapı bozulur/yozlaşır, fakat bunun aksine dejenere bir süreç dahilinde sisteme yeni bir önermeyle enjekte edilerek rejenerasyon sürecine girer mi? Peki eğer sisteme referans verilmeyen bir ironik kayıtsızlık hali sürdürülürse, yapı asla kendisini yenileyememe durumuna girerek “kendi yıkımının” bir parçasını da kendi içinde taşımaz mı?

Bu sorularla yola çıkan sanatçılar Yeni Anıt, Elif Çelebi, Orhan Cem Çetin, İnsel İnal, Çağrı Saray, Rıfat Şahiner ve Ferhat Özgür; Fırat Arapoğlu’nun küratörlüğündeki “Re-De Rejenerasyon” kapsamında 4-17 Mayıs 2011 tarihleri arasında Sanatorium Sivil Sanat İnisiyatifi’nde sanatseverlerle buluşacaklar. Etkinlik dahilinde, moderatörlüğünü Can Ertaş’ın yapacağı Yeni Anıt projesinin yaratıcısı Ferhat Satıcı’nın “Doppler Etkisi: 2010 Offspace Odyssey” başlıklı konuşması ve moderatörlüğünü Guido Casaretto’nun üstleneceği sanatçı Orhan Cem Çetin’in “Konuşma, İş Yapıyorum” adlı performansı yer alacak.


Regeneration... The replacement of decaying cells by multiplying cells by the same kind and the same value after the tissue loss in a living being. Certainly, this definition also indicates the following: A regenerative process is the result of a degenerative process. Within the compass of this issue handled in a very broad framework from medicine to computer software, from urban transformation to ecology, and from science to theology, the events evolve as follows: First, the structure enters a phase of decay and corrosion, however, exactly at that moment it starts to remove some negative elements out of its body. If this process becomes successful the “new” formation settles into the degenerated tissue and the degeneration-regeneration cycle is fulfilled.

In this context, the regenerative process is open to multiple readings in art: If art history is the history of “violating the limits”, then is it possible to claim that works produced around a theme continuously dealt with might degenerate the subject matter? Does art corrupt some images? Does that structure becomes degenerated/corrupted as a result of this, but gets injected into the system with a new proposition within a degenerated process and enters a regenerative process in contrast to that? And what if an ironic state of indifference is maintained, does the structure enters a state of inability to renew itself and carries a part of its “own destruction” within itself?

Starting out with these questions, artists Yeni Anıt, Elif Çelebi, Orhan Cem Çetin, İnsel İnal, Çağrı Saray, Rıfat Şahiner, and Ferhat Özgür will meet with artlovers within the scope of “Re-De Rejeneration” curated by Fırat Arapoğlu between May, 4-14, 2011 at Sanatorium Art Initiave. The event will include the artist talk by Yeni Anıt “ Doppler Effect: 2010 Offspace Odyssey” moderated by Can Ertaş, and the performance by Orhan Cem Çetin “Don’t Talk, I’m Busy” moderated by Guido Casaretto.

2010 Offspace Odyssey / instalation view

7 Nisan 2011 Perşembe

Heyday/Artı değer nasıl ele geçirilir?/How to get surplus value?









HEYDAY — Yeniliklerin Yayılması
Volkan Aslan, Antonio Cosentino, İnci Furni, Anna Heidenhain, Marisa Maza, Suat Öğüt, Gamze Özer, Tayfun Serttaş, İrem Tok, Yeni Anıt

2.01.-12.02.2011
Manzara Perspectives
Tatar Beyi Sokak 27, Kuledibi, Beyoğlu, İstanbul
http://www.altiaylik.blogspot.com/

İstanbul’u, New York’u ve belki seni seviyorum, ama aslında bu şehirlerden hiçbirine gitmedim ve seni de tanımıyorum. Hong Kong’a gitmişsin, sevdim bunu. Dostun bana savaşma seviş diyor ve tamamen yanlış anlaşıldım gibime geliyor. Ayrıca elektrik santrallerine ve nasyonalizme de karsiyim, buna karşın Bukowski’yi severim, ama o ifadeler şu anda çamaşırhanede.

İnsanlar durmadan kendilerini anlatıyorlar: tercihlerini, en sevdikleri şeyleri, dünya görüşlerini ve inançlarını veya espri anlayışlarını. Bu itiraflar, tekstille kaplı göğüslerde, fermu­arla ve düğmeyle kapanmamış o bomboş alana kazılmış olarak sokaklarda dolaşıyor. Her ne kadar trend oluşturmanın ve bu trendlerin etkisine açık olsalar da, artık tişörtler, bir moda unsuru olmaktan çok öteye geçti. Bu giysi parçası politik görüşlerin, kültürel ilgi alanlarını ve toplumsal hareketleri açıkça ifade etmenin bir aracı haline geldi. Belli bir arkadaş grubuna bir sosyal girişime ait olma ihtiyacını, ama aynı zamanda siktir git modunda bir toptan inkarı da dile getiriyor. Rengarenk baskılarla göze batan pozisyonların görüldüğü trazıyla bekarlara adapte edilen tişört artık sahibinin kimliğini belirleyen bir kitle ürünü oldu.

Pop kültürünün bir ikonu ve kolektif bir hafızanın imaj taşıyıcısı olarak tişört sadece nostaljiyi, uygunsuzları veya sosyal aidiyet veya sınıflandırma çabasını tarif etmekle kalmıyor, aynı zamanda çeşitli düşünce, fikir ve görüşlerin kamusal alanda fırtına gibi estiği dönemlerde de ifade özgürlüğü stratejilerini tanımlıyor.

Heyday projesi sokak kültüründen doğan ve sergi alanında gelişen bir sanat ortamı olarak tişörtü mercek altına alıyor.

Heyday 2010 İstanbul Kültür Başkenti katkılarıyla ve Taşınabilir Sanat projesi çerçevesinde gerçekleştirilmiştir.
HEYDAY — Diffusion of Inventions

12.01.-12.02.2011
Manzara Perspectives
Tatar Beyi Sokak 27, Kuledibi, Beyoğlu, İstanbul
http://www.altiaylik.blogspot.com/
I love Istanbul, New York, maybe you, but actu­ally I have never been to any of those places and also I don’t know you. You have been to Hong Kong and I like that. Your fri­end tells me to make peace, not war and I feel completely misunderstood. I am also aga­inst power plants and nati­onalism, while I like Bukowsky, but those statements are in the laundry right now
People are constantly communicating themselves: their preferences, their favorites, their world views and convicti­ons or their sense of humor. On the unbuttoned and unzipped free space right on the textile chest these confessi­ons are walking aro­und in the stre­ets. T-shirts have become more than a fashion item, even if they are subjected to trends as well as setting them. This piece of cloth is a tool for the open expression of political beli­efs, cultural interests, and social movements. It expresses the need to belong to a peer group, a social collective and at the same time its total denial in a fuck you mode. Adapted to the single one via multicolored prints in prominent positi­ons the t-shirt is a mass product that shapes the identity of the owner.
As an icon of pop culture as well as image carrier of a collective memory, it not only describes nostalgia, misfits, or the effort of social belonging and classification, but also strategies of the expression of fre­edom of spe­ech, when tho­ughts, ideas, and views storm the public space.
The Heyday project investigates the t-shirt as an artistic medium that develops thro­ughout street culture and exhibition space.
Heyday had been realised with the financial support of 2010 Istanbul European Capital of Culture within the framework of the Portable Art Project.

public idea/ 2010 offspace odyssey istanbul

PUBLIC IDEA 2010

OPENING / AÇILIŞ

Saturday/Cumartesi, October 9 Ekim, 16:00-19:00

5533, İMÇ Blok 5, No. 5533,
Unkapanı, İstanbul
http://imc5533.blogspot.com

October 9 Ekim - October 16 Ekim, 2010
Monday-Saturday/Pazartesi-Cumartesi 13:00-19:00

ARTISTS / SANATCILAR

Yeni Anıt | Volkan Aslan | Nancy Atakan | Irena Eden | Antje Feger | Mark Henley | Matthias Krause | Stijn Lernout | Gümüş Özdeş | Iz Oztat | Nadin Reschke | Benjamin F. Stumpf |



Yeni Anıt

2010 Offspace Odyssey İstanbul, 20’05’’,DVD.

Yeni Anıt’ın sehir tarihi ve efsanelerini fütüristik bir dille birleştirdiği videosu, son yıllarda sıklıkla karşılaşılan pseudo documentary video tarzında. Bir marka şehir olma yolundaki istanbula yönlendirilmiş bilgiler ışığında yeniden bakma çabasının bir ürünü. İstanbuldaki kültürel ,bilimsel ve tarihsel katmanlarla kamusal alanın grameri arasında kurgusal bir gezinti.

Yeni Anıt’s video is form of pseudo documentary that is combined city history and legends by futuristic language, it is production of effording general survey with light of manipulated knowledge to Istanbul as a new brand. It is a excursion between cultural,scientific, historical levels and gramer of public sphere.







new colossus
is a personal history project
in which artistic documents to
monuments are transformed by ferhat kamil satici.

sculpture is a document of carving and assembling.
construction is a document of dividing
and combining.
static is a document of gravity.
form is a document of process.
art is a document of living.
my ego is a document of existence.
new colossus is a monument
of this transformation